பகுதி: 01(கடலின் மீது கதிரவன்)
- (தலைவியின் தூக்கம், பால்கறப்பவன் தவறு,
- தலைவனின் சோம்பல்).
கடலின் மீது கதிரவன் தோன்றிப்
படரும் கதிர்க்கை பாய்ச்சிச் சன்னலின்
வழியே கட்டிலில் மங்கையை எழுப்பினான்;
விழிதிறந்து மங்கை, மீண்டும் துயின்றாள்.
அப்பொழுது மணியும் ஆறரை ஆனதால் //05 //
எப்பொழு தும்போல் இரிசன் என்ற
மாடு கறப்பவன் வந்து கறந்து
பாலொடு செம்பை, மூலையில் கட்டிய
உறியில் வைக்காது- உரலின் அண்டையில்
வைத்துப் போனான்; மங்கையின் கணவனோ, // 10 //
சொத்தைப் பல்லைச் சுரண்டிய படியே
சாய்வுநாற் காலியில் சாய்ந்தி ருந்தான். // 12 //
பகுதி: 02 (தாயோ துயில்வதால்)
- (குழந்தையின் அழுகை,
- பையனின் பொய், தந்தையின் போக்கு)
- தாயோ துயில்வதால் தனிமை பொறாமல்
- நோயுடன் குழந்தை நூறு தடவை
- அம்மா என்றும் அப்பா என்றும் // 15 //
- கம்மிய தொண்டையால் கத்திக் கிடந்தது!
- பெரிய பையன் பிட்டையும் வடையையும்
- கருதி, முதலில் கையால் சாம்பலைத்
- தொட்டுப் பல்லையும் தொட்டே, உரலின்
- அருகில் இருந்த பால்செம்பை, விரைவில் // 20 //
- தூக்கி, முகத்தைச் சுருக்காய்க் கழுவினான்;
- பாக்கி இருப்பது பால்என் றறிந்து
- கடிது சென்றே "இடையன் இப்படிச்
- செம்பின் பாலைச் சிந்தினான்" என்று
- நம்பும் படியே நவின்றான் தந்தைபால்! // 25 //
- தந்தையார் "நாளைக் கந்த இடையன்
- வந்தால் உதைப்பதாய் வாய்மலர்ந்" தருளினார்.
பகுதி: 03 (பிட்டுக் காரி)
- (பையன் காலைக்கடன் முடிக்காமல் உணவுண்ணத்
- தொடங்கினான்; இரண்டு பற்களின் மறைவு)
- பிட்டுக் காரி தட்டினாள் கதவையே,
- திட்டென்று கதவைத் திறந்தான் பெரியவன்.
- பிட்டையும் வடையையும் தட்டில் வாங்கினான்.
- பெட்டி மீதில் இட்டுட் கார்ந்தான்.
- ஆவலாய் அவற்றை அருந்தத் தொடங்கினான்
- நாவில் இடுகையில், நடுவயிறு வலித்தது
- வெளிக்குப் போக வேண்டுமென் றுணர்ந்தான்,
- வடையின் சுவையோ விடேன் விடேன் என்றது.
- கொல்லை நோக்கிச் செல்லவும் துடித்தான்.
- மெல்லும் வடையை விழுங்கவும் துடித்தான்
- வில்லம்பு போல மிகவிரை வாக
- நடுவிற் கிடந்த நாயை மிதித்துப்
- படபட வென்று பானையைத் தள்ளிக்
- கன்றின் கயிற்றால் கால்தடுக் குற்று
- நின்ற பசுவின் நெற்றியில் மோதி
- இரண்டு பற்களை எங்கேயோ போட்டுப்
- புரண்டெழுந் தோடிப் போனான் கொல்லைக்கு!
பகுதி: 04 (நாயின் அலறல்)
- தலைவி எழுந்தாள், சாணமிட்டாள், கோலமிட்டாள்,
- அவளைக்கண்ட பகலவன் நடுங்கினான்.
- நாயின் அலறல் நற்பசுக் கதறல்
- பானையின் படபடா பையனின் ஐயோ-
- இத்தனை முழக்கத்தில் ஏந்திழை புரண்டு
- பொத்தல் மரத்தின் புழுப்போல் நெளிந்தே
- எழுந்தாள் அவளோ, பிழிந்து போட்ட
- கருப்பஞ் சக்கையின் கற்றைபோல் இருந்தாள். // 50 //
- இதுதான் பாதை எனும்உணர் வின்றி
- மெதுவாய் அறையினின்று வெளியில் வந்தாள்
- பாதி திறந்த கோதையின் விழியோ
- பலகறை நடுவில் பதிந்த கோடுபோல்
- தோன்றிற்று! மங்கை தூக்கம் நீங்காது,
- ஊன்றும் அடிகள் ஓய்ந்து தள்ளாடினாள்.
- உடைந்த பெட்டிமேல் கிடந்த பிட்டைத்
- தொடர்ந்துநாய் தின்பதும் தோன்ற வில்லை
- நடந்து சென்றவள் நற்பசு வுக்கெதிர்
- கிடந்த சாணியைக் கிளறி எடுத்து // 60 //
- மீந்தபாற் செம்பில் விழுந்து கரைத்துச்
- சாய்ந்து விடாமல் தாழைத் திறந்து
- தெருவின் குறட்டில் தெளித்தாள்! அவள்குழல்
- முள்ளம் பன்றி முழுதுடல் சிலிர்த்தல்போல்
- மேலெழுந்து நின்று விரிந்து கிடந்தது!
- வாலிழந்து போன மந்தி முகத்தாள்
- கோல மிடவும் குனிந்தாள்; தாமரை
- போல எழுதப் போட்ட திட்டம்
- சிறிது தவறவே தேய்ந்த துடைப்பம்
- அவிழ்ந்து சிதறுமே, அப்படி முடிந்தது! // 70 //
- பொன்னிறக் கதிரொடு போந்த பகலவன்,
- இந்நில மக்கள்பால் தன்விழி செலுத்தினான்;
- கோலம் போட்டவள் கொஞ்சம் நிமிர்ந்தாள்
- காலைப் பரிதியின் கண்கள் நடுங்கின!
பகுதி: 05 (குறட்டினின்று)
- (தலைவி,தலைவன், பையனுக்கு
- மருத்துவம், சாணி ஒத்தடம்.)
- குறட்டி னின்று கோதை உட்சென்று
- கணவனின் எதிர்வந்த கையோய்ந்து குந்தினாள்.
- காலையில் புதுப்பேச்சுக் காண லாயினார்:
- தன்னரு மனைவியைப் பொன்னிகர் கணவன்
- "என்ன மணியடி?" என்று கேட்டான்:
- சண்டிமணிப் பொறிக்குச் சாவி கொடுக்க // 80 //
- அண்டை வீட்டானை அன்றே அழைத்தேன்
- வரவே இல்லை மாமா என்றாள்.
- அந்த நேரம் அண்டை வீட்டுக்
- கந்தன், குடையும் காலிற் செருப்புமாய்
- வீட்டி னின்று வெளியிற் செல்வதைப்
- பார்த்த கணவன் "பாரடி அவனை
- அதற்குள் வேலை அனைத்தும் முடித்துக்
- கடைக்குச் செல்லும் கருத்தை" என்றான்.
- "விடியா மூஞ்சி விடியு முன்பே
- போனால் நீயும் போக வேண்டுமோ" // 90 //
- என்று கூறி இளிக்க லானாள்.
- பெரிய பையன் அருகில் வந்தான்
- வடையும் கையும் வாயும் புண்ணுமாய்
- நடைமெலிந் தேஅவன் நண்ணுதல் கண்டே
- என்ன என்ன என்று கேட்டாள்தாய்.
- புன்னை அரும்புபோல் புதிதாய் முளைத்த
- இரண்டு பற்கள் இல்லைஎன் றுரைத்தான்.
- வீங்கிய உதட்டுநோய் தாங்கிலேன் என்றான்.
- உருண்டைச் சாணியை ஒருமுறை பூசினால்
- மறுநொடி ஆறுமென்று மங்கை மருத்துவ // 100 //
- மறைநூல் வகுத்த வண்ணம் கூறினாள்.
- பிறகா கட்டும் பிட்டைத் தின்பாய்
- வேலைக்காரி விடிந்தபின் வருவாள்
- பாலைக் காய்ச்சிப் பருகலாம் என்றாள்.
- எட்டரை அடிக்கையில் இப்படிச் சொன்னாள். // 105 //
பகுதி 06 (அழுமூஞ்சி)
- (பிட்டை நாய்தின்றது, மீண்டும் வாங்கிய பிட்டுக்குத்
- தலைவர் புறப்படுகிறார், புதிய பிட்டை உண்ணப்
- பையன் உதடு இடந்தரவில்லை.)
- அழுமூஞ்சி பிட்டை அணுகினான், நாயும்
- நழுவிற்றுப் பிட்டை நன்று தின்று!
- தொட்டுச் சுவைக்கப் பிட்டில் லாமையால்
- பெரிய பையன் சிறிய நரிபோல்
- ஊழ்ஊழ் என்றே ஊளையிட் டிருந்தான் // 110 //
- வீடு பெருக்கும் வேம்பு வந்தாள்!
- சமையல் செய்யும் சங்கிலி வந்தாள்!
- கடைக்கென் றமைந்த கணக்கன் வந்தான்!
- கூடத்து நடுவில் ஏடு விரித்தே
- மறுபடி வாங்கிய வடையையும் பிட்டையும் // 115 //
- சங்கிலி படைத்தாள்; தலைவருக் காகவே!
- பல்லைச் சுரண்டுவோர் பார்த்தார் அதனை,
- மெல்ல எழுந்தார், மெல்ல நடந்தார்,
- காலைக் கடனைக் கழிக்கக் கருதினார்.
- பிட்டையும் வடையையும், பெட்டியில் குந்திக் // 120 //
- கிட்ட இழுத்தான் கிழிந்தவாய்ப் பெரியவன்
- அவனுடல் கொஞ்சம் அசைந்தது வாய்எயிறு
- கவலை மாட்டின் கழுத்துப் போல
- வீங்கி இருந்ததால் வெடுக்கென வலித்தது!
- தாங்காது கையால் தடவிப் பார்த்தான்! // 125 //
- நோயையும் பெரியவன் நோக்க வில்லை!
- வாயில் நுழைய வடைக்கு வழியில்லை!
பகுதி: 07 (வீட்டின் தலைவி)
- பிள்ளையின் நோய்க்குப் பிட்டுத் திணிக்கப்படுகிறது.
- மற்றவர்க்குப் பிட்டு வேண்டாம் என்று முடிந்தது;
- பிள்ளைக்கு வாயில்லை.
- வீட்டின் தலைவி நீட்டிய காலும்
- ஆட்டின் கத்தல்போல் அருமைப் பாட்டுமாய்க்
- குழந்தையை வைத்துக் குந்தி யிருந்தாள். // 130 //
- இழந்த உயிரில் இம்மி யளவு
- பிள்ளையின் உடலொடு பிணைந்தி ருந்ததால்
- வள்ளிக் கொடியும் வதங்கிய தைப்போல்
- தாய்மேற் பிள்ளை சாய்ந்து கிடந்தது.
- தாயோ சங்கிலி தன்னை அழைத்து
- "வாங்கி வந்த வடையையும் பிட்டையும்
- கொண்டுவா பசியடி குழந்தைக்" கென்றாள்.
- தட்டில் வடையும் பிட்டும் கொண்டு
- சட்டென வைத்தாள் சங்கிலி என்பவள்.
- கூடத்து நடுவில் ஏடு விரித்து // 140 //
- வைத்த பிட்டையும் வடையையும் வந்து
- மொய்த்த ஈயொடு முதல்வர் தின்றார்!
- மறுபடி ஒருபிடி வாயில் வைக்குமுன்
- சிறுபடி அளவில் திடுக்கென உமிழ்ந்தார்.
- அதனால் அதைஅவர் அருந்துதல் நீங்கி
- கையினால் "வேண்டாம் வடை" என்று காட்டினார்.
- பெரிய பையன் பிசைந்தான் பிட்டை!
- ஒருதுளி கூட உண்ண மாட்டாமல்
- கொரகொர கொழகொழ கொணகொண என்றான்.
- இதன்மொழி பெயர்ப் பென்ன வென்றால்? // 150 //
- "எயிறு வீங்கி இடத்தை மறித்தது
- தின்பதற் கென்ன செய்வேன்" என்பதாம்.
- பையனால் இப்படிப் பகர முடிந்தது
- தலைவரால் அப்படிச் சாற்ற முடிந்தது
- பிட்டை வாயில் இட்டுத் திணிக்கும்
- தாயை நோக்கி அத்தடுக்குக் குழந்தை
- "தாயே எனக்கிது சாகும் நேரம்"என்று
- வாயால் சொல்லும் வல்லமை இல்லை
- அறிவெனும் வெளிச்சம் அங்கை யி்ல்லை
- மடமை மட்டும் மகிழ்ந்து கிடந்தது. // 160 //
பகுதி: 08 (தந்தியும் ஆணியும்)
- பிள்ளை நிலைக்குக் காரணம் தோன்றிவிட்டது
- தலைவிக்கு.
- தந்தியும் ஆணியும் தளர்ந்த யாழ்போல்
- கூடத்து நடுவில் வாடிய சருகுபோல்
- பெரியவன் பாயில் சுருண்டு கிடந்தான்.
