ஆங்கிலேயர் ஆட்சியின் தொடக்கத்திலிருந்தே இந்தியா முழுவதும் பழங்குடியினர் எழுச்சிகள் நிகழ்ந்தன. 1817 ஆம் ஆண்டில் மத்திய இந்தியாவின் பில்ஸ் பிரித்தானிய கிழக்கிந்திய கம்பெனிக்கு எதிராகப் போரிட்டபோது முதல் பெரிய பழங்குடி எழுச்சி ஏற்பட்டது. இதைத் தொடர்ந்து 1855 இல் சந்தால் கிளர்ச்சி ஏற்பட்டது, இது சித்து மற்றும் கானு முர்மு என்ற இரு சகோதரர்களால் வழிநடத்தப்பட்டது. இந்த கிளர்ச்சி அப்பகுதியில் உள்ள பல்வேறு பழங்குடி சமூகங்களை ஒன்றிணைத்ததால் மிகவும் பயனுள்ளதாக இருந்தது.
திகம்பர் பிஸ்வாஸ் மற்றும் கெரியா பழங்குடியினரின் பிற உறுப்பினர்களின் தலைமையில் 1859-60 இன் இண்டிகோ கிளர்ச்சி மிகவும் பிரபலமான பழங்குடி எழுச்சியாகும். இது கெரியா பழங்குடியினர் மீது இண்டிகோ தோட்டக்காரர்களால் திணிக்கப்பட்ட அடக்குமுறை நடைமுறைகளுக்கு விடையிறுப்பாக இருந்தது. இந்த போராட்டக்காரர்கள் அமைதியான முறையில் எதிர்ப்பு தெரிவித்து, தோட்டக்காரர்களுக்கு வரி அல்லது வாடகை செலுத்த மறுத்தனர், இதன் விளைவாக முழு அளவிலான எழுச்சி ஏற்பட்டது. இண்டிகோ கிளர்ச்சி இந்தியாவின் வரலாற்றில் ஒரு முக்கியமான நிகழ்வாக இருந்தது, ஏனெனில் இந்தியாவில் பிரிட்டிஷ் அதிகாரத்தை வெற்றிகரமாக சவால் செய்த பழங்குடியினரின் எழுச்சி இதுவே முதல் முறையாகும்.
பிற பெரிய பழங்குடியினரின் எழுச்சிகளில் 1831 இல் பிர்சா முண்டா தலைமையிலான கோல் கிளர்ச்சி மற்றும் சித்து மற்றும் கானு முர்மு தலைமையிலான 1855-56 சந்தால் ஹூல் ஆகியவை அடங்கும். இந்த எழுச்சிகள் அனைத்தும் பிரிட்டிஷ் அதிகாரத்திற்குச் சவால் விட்டன, மேலும் இந்தியா முழுவதும் மேலும் எழுச்சிகளை ஊக்குவிக்க உதவியது.
சுதந்திரப் போராட்டத்தில் பழங்குடியினரின் எழுச்சிகள் முக்கிய பங்கு வகித்தன. முதலாவதாக, ஆங்கிலேயர் ஆட்சிக்கு எதிராக இந்தியாவின் அனைத்துப் பகுதி மக்களும் ஒன்றுபட முடியும் என்பதைக் காட்டினார்கள். இரண்டாவதாக, அவர்கள் மற்ற சுதந்திரப் போராட்ட வீரர்களுக்கு உத்வேகத்தின் முக்கிய ஆதாரமாக இருந்தனர். இறுதியாக, இந்தியாவின் பிற பகுதிகளில் இந்தியாவின் சுதந்திரப் போராட்டத்தைப் பற்றிய விழிப்புணர்வைப் பரப்ப உதவினார்கள்.
பழங்குடியினர் எழுச்சிகள் இந்தியா முழுவதும் பல்வேறு பழங்குடியினர் மற்றும் சமூகங்களிடையே ஒற்றுமையை வளர்க்க உதவியது. இந்த ஒற்றுமை இந்திய சுதந்திரப் போராட்டத்தின் வெற்றிக்கு இன்றியமையாததாக இருந்தது, ஏனெனில் இது வெவ்வேறு சமூகங்கள் ஒரு பொதுவான இலக்கை நோக்கி ஒன்றிணைந்து செயல்பட அனுமதித்தது.
பழங்குடியினரின் எழுச்சிகளின் பங்களிப்பு பெரும்பாலும் வரலாற்றுப் புத்தகங்களில் கவனிக்கப்படவில்லை, ஆனால் அவை இந்தியாவிற்குச் சுதந்திரம் கொண்டுவருவதில் குறிப்பிடத்தக்க பங்கைக் கொண்டிருந்தன என்பதை மறுக்க முடியாது. அவர்களின் துணிச்சலும் அர்ப்பணிப்பும் இல்லாமல், இந்தியா சுதந்திரம் அடைந்திருக்க முடியாது.
முடிவில், இந்தியாவிற்கு சுதந்திரம் கிடைப்பதில் பழங்குடியினரின் எழுச்சிகள் முக்கிய பங்கு வகித்தன என்பது தெளிவாகிறது. அவர்கள் மற்ற சுதந்திரப் போராட்ட வீரர்களுக்கு உத்வேகம் அளித்தனர் மற்றும் இந்தியா முழுவதும் உள்ள பல்வேறு சமூகங்களுக்கு இடையே ஒற்றுமையை வளர்க்க உதவினார்கள்.
