குழந்தை விளையாட்டு மறந்து போனதே.
கண்ணீர் மல்க முகம் காணும் போதும்,
உழைப்பின் வலியை மறைக்கின்றன அவை.
பள்ளிக்கூடம் என்னும் சொர்க்கம் காணா,
குழந்தை மனம் வாடும் துயரம் காணும்.
கனவுகள் கலைந்து போகும் வேளையில்,
கைகளில் காயம்பட்டு வாடுதே.
ஆடுகளம் இல்லை, அமைதி இல்லை,
குழந்தைகள் கையில் உழைப்பு மட்டுமே.
நம்பிக்கையின் ஒளியைத் தேடி அலைய,
அவர் கண்களில் நாம் காணும் கதையே.
