வாழை மரம்
கிளைகள் இல்லா வாழை இது
கிளை வாழ வாழ்த்தும்
மலை வாழை கல்வி என
மழலையரை அழைக்கும்
தலைவாழை இலை போட்டு
விருந்துக்கு அழைக்கும்
குலைகுலையாய்க் காய்காய்த்து
விவசாயம் வளர்க்கும்
முக்கனிகளுள் மூன்றாம் கனி
வாழைக்கனி தானே
முதியோர் முதல் குழந்தை வரை
விரும்பும் கனி நானே
பக்குவமாய்ச் சமைப்பதற்கு
வாழைக்காயும் தருவேன்
பைங்குழலார் பூத் தொடுக்க
வாழைநாராய் வருவேன்
பூவன் பேயன் ரஸ்தாலி
கற்பூரவள்ளி
பச்சை நாடு நேந்திரம்
செவ்வாழையோடு
இச்சை தீரத் தின்று தீர்க்க
எத்தனை வகை உண்டு
நச்சரவம் தீண்டினாலும்
எண்ணில் மருந்துண்டு
பூவோடு சேர்ந்த தாலே
எனக்கும் மணம் உண்டு
(என்) பூவைச் சமைத்துச் சாப்பிட்டாலே
சுவை அதிகம் உண்டு
நாவோடு நீர் ஊறும்
நல்ல பழங்கள் தருவேன்
நான்மாடக்கூடலுக்கு
நள்ளிரவில் வருவேன்
கட்டுக்கட்டாய்க் கரும்பு தனைக்
கட்டிடவே உதவும்
தட்டுத் தட்டாய்ச் சீர்வரிசைத்
தாம்பாளத்தில் விளங்கும்
மெட்டுக் கட்டிப் பாடி ஆடி
கோயில் குளம் வணங்கும்
(பரி)வட்டம் கட்டி முதல் மாலை
கொண்டவர் கை நிறைக்கும்
கட்டுச் சாதம் பழங்களோடு
தேங்காய் கொண்டு செல்வீர்
மொட்டை போட்டுப் பழனியிலே
பஞ்சாமிர்தமாய் உண்பீர்
மாட்டு வண்டி ஓடும் அளவு
விட்டு எமை நட்டீர்
தட்டிப் பறிக்கத் தேவையில்லை
தன்னாலே குலை தருவேன்
வெண்மை பசுமை மஞ்சள் கருப்பு
இளஞ்சிவப்பு என்று
(மருத) மண்ணில் விளைந்த என்னுள் தானே
எத்தனை நிறமுண்டு
வெண்ணை திருடித் தின்ற அந்தக்
கண்ணன் கையில் இருப்பேன்
மண்ணையள்ளிச் சுமந்த நீல
கண்டன் கையிலும் இருப்பேன்
மாரி அல்லது காரியம் இல்லை
என்பது பழமொழி தான்
வாழையல்லது மங்கலமில்லை
என்பது புதுமொழி தான்
வாரி வாரிக் கொடுக்கும் போது
வள்ளல் என்பது பெயராம்
வேலை முடிந்து விட்ட பிறகு
(தெரு)ஓரம் கிடக்கும் உயிராம்
பார வண்டி இழுக்கும் மாடு
பழுதடைந்தால் வீடு
பாரில் எனக்கும் அதே கதி
(என்) பழுத்த தோலும் வீதி
- கவிஞர் கல்லூரணி முத்துமுருகன்.
